Las

Reena

Po prostu las świerkowy.

Patrix

Wśród drzew wyłania się ruda postać wokoło jest ciemno i cicho,zbyt cicho,chowa sie za powalonym pniem i widzi zająca skłania się ku ziemi,i nagle wyskakuje zza pnia chwytając w kły szyję zająca,nagle wytryska z szyi królika krew spokojnie wyrzuca znalezisko na ziemię i obwąchuję ofiarę.Bierze zająca w pysk i idzie do swej watahy,i kładzie go w wilczym schowku ku alfie jasonowi.

Shadow

Wtem do lasu wbiegła Shadow. 'Dzieciak, dzieciak, gdzie jest dzieciak.. i czemu do stu grzybów robię za niańkę.. ' - myślała, węsząc. W końcu natrafiła na woń jakiegoś stada. Pobiegła w tamtym kierunku.

Reena

W końcu dobiegłaś do kilku ognisk oddzielających Cię od kolejnej połaci lasu. Widać że 50 metrów za ogniem jest skupisko jakiś zwierząt. Słychać płacz.

Shadow

Bez namysłu zakradła się na odległość jakiś 10metrów, by lepiej widzieć. Wyczuwała inne wilki i człowieka. Zastanowiła się czy podbiec i po prostu zabrać dziecko czy może spróbować się dogadać z wilkami. Zdecydowała się na 2 opcję. Podchodząc bliżej usłyszała że wilki rozmawiają. Rozmowa chyba toczyła się o dziecku. Czyżby chcieli się go pozbyć? Wyłoniła się z cienia.
- Ave, nieznajomi. - powiedziała stanowczo i może.. ciepło? - Nie bójcie się, przychodzę w pokojowych zamiarach. - ślepia przybrały kolor ogniska, z chwilą gdy podchodziła coraz bliżej. - Czy macie chwilę by mnie wysłuchać? - spytała nadal tym samym perliście miłym głosem. Nadal jednak była przygotowana na atak.

Reena

Zaskoczona sfora odwróciła się jakby jedną myślą i przywitała Cię głośnym pomrukiem.
- O ile będziemy coś z tego mieć, możesz mówić. - odpowiedział jeden, duży samiec, najprawdopodobniej dowódca.

Shadow

Uśmiechnęła się. - Można powiedzieć że odebrałabym Wam problem nad którym rozmawialiście. - wskazała łapą w miejsce skąd wydobywał się płaczliwy odgłos. - Chcę tylko zabrać dzieciaka. - powiedziała nadal miłym tonem.

Reena

- Właśnie chcieliśmy go zabić i zjeść. - zaczął. - Myślisz, że za darmo oddamy naszą kolację? Złap dla nas trzy kroany, a dziecko będzie twoje. Chcemy dokładne trzy odmiany: złoty, turkusowy i czarny. Złotego znajdziesz w pustynnych oazach, turkusowego na brzegami oceanu a czarnego w ciemnościach tropikalnych świątyń. - skończył wracając do sfory. - Śpiesz się, jesteśmy głodni.

Shadow

- Zgoda. - mruknęła i wybiegła.

Shadow

Wpadła znów do lasu, na barkach niosąc trzy ptaki. Złotego, fioletowego i czarnego, tak jak życzyło sobie stado. Teraz chociaż wiedziała gdzie ich szukać. Automatycznie rozejrzała się po okolicy. Wcześniej nie zwróciła uwagi gdzie się znajduje. Wiedziała tylko że biegnie i jak dobiec tu ponownie. Teraz również biegła, przecież musiała się spieszyć. Wtem gwałtownie zatrzymała się, zrzucając przy tym wszystkie kroany. W krzakach niedaleko przykuł jej uwagę zółto-pomarańczowy kwiat. Stwierdziła że go zerwie, jak pomyślała tak zrobiła. Po chwili znowu biegła z koanami na barkach, poszukując stada wygłodniałej watahy i dziecka.
W końcu wbiegła na ich terytorium. Nadal słyszała cichy płacz dziecka.
- Macie więc to, o co prosiliście. - powiedziała, zrzucając przed największego z samców, temu który wydał jej polecenie, swą zdobycz. - Teraz chciałabym zabrać dzieciaka. - mruknęła, jednak w tym pomruku nie było widać żadnej ironii ani złości. Umiała nieźle udawać miłą i dobrą, tego nie można jej było zarzucić.

+ 1x wiolinecznik do ekwipunku.

Reena

- A więc bierz go. - odparł samiec pchając na Ciebie dziecko, które trochę się poturlało i poobijało. Sam kazał podwładnym zabrać twoje zdobycze i jednym spojrzeniem nakazał Ci opuścić jego tereny.

Shadow

Wadera chwyciła dziecko za pieluchę. I odbiegła, niosąc je w pysku. Po chwili opuściła tereny stada, następnie wybiegła z lasu.

Zuzu

Ciemno-zielony wilk szedł między ciemnymi drzewami. Po chwili położył się na stosie zeschniętej trawy.

Emily

Nagle przed nim pojawiła się ciemna jak noc wadera. Zmieniła się..niegdyś była koloru kremowego i zawsze była uśmiechnięta, teraz ponura, czarne futro, prawie wszystkich odstrasza. Wilczyca przechadzała się leśnymi ścieżkami, i w ten oto sposób się tu znalazła. Nie mogła uwierzyć własnym oczom. To był on,ten nieznajomy..
-Zuzu..-wymruczała, tak jak by nie wiedziała o co chodzi, była oszołomiona. Wytrzeszczyła oczy i pozostała w milczeniu.

Zuzu

- Emily...- cicho powiedział.Jego oczy zabłysnęły . . .